Humor is overwonnen droefheid
Website in ontwikkeling !
eithward@gmail.com
06 1248 7475
Malle managementmethodes bij de overheid
MBS - Het morsverliesbeheerssysteem
“Moet je dit eens lezen, ze hebben weer eens wat verzonnen hoor,” zei Jan de barkeeper en overhandigde mij een brief van zijn manager. Het bleek een nieuw protocol te zijn voor barmannen en -vrouwen. Ze moesten voortaan hun ‘morsverliezen’ gaan bijhouden. Als een glas bier of wijn omviel, of een biervat wat moeilijk deed bij het aanslaan moest dat genoteerd worden op een daartoe ontwikkelde lijst.
“Waarom moet dat Jan,” vroeg ik. “Je weet toch precies hoeveel glazen bier er gemiddeld uit een vat gaan en hoeveel glazen wijn je uit een fles kunt schenken? Er staan streepjes op de glazen, ook bij de sterke drank en er zit er ook nog eens een doseerknop op de flessen van de wat bijzondere sterke dranken”.
“Ja, natuurlijk,” zei de barman, “elke, een beetje ervaren horecaman weet dat precies. Ze weten ook wat elk drankje kost en zo kunnen ze dus precies uitrekenen wat je omzet geweest is en of dat een beetje klopt met de centjes, dus ik begrijp het ook niet. Kijk, een vervelende zeikerd die lullig doet tegen me krijgt van mij geen borrel met een kop erop, maar iemand die die gewoon normaal doet en de hele bar vrolijk maakt, ja die schenk ik een borreltje met een kop erop, want door zo’n vent blijft iedereen hangen en da’s goed voor de omzet. In dat soort dingen zit em nou net de lol van een barkeeper”.
Er stond ook in het protocol beschreven dat een barman per avond 2 gratis consumpties mocht gebruiken, maar dat hij - als hij op een avond slechts 1 consumptie had gebruikt - het overgebleven vrije drankje niet mocht doorschuiven naar de volgende dag.
“Gebruiken de barkeepers dan zelf misschien meer dan het toegestane aantal vrije consumpties?” vroeg ik.
“Ik krijg ‘s avonds ik weet niet hoeveel keer een drankje aangeboden als er een rondje gegeven wordt”, antwoordde hij. “Ik heb die gratis consumpties dus helemaal niet nodig. Bovendien drink ik niet als ik achter de bar sta, dus waarom ze dat bedacht hebben snap ik ook niet”.
Ik begreep het ook niet. Toch - althans dat hoop ik - moet er voor de betreffende manager, of een van zijn bazen toch een reden zijn geweest om over te gaan tot het in leven roepen van een dergelijke administratieve meet- en regelprocedure.
Het lijkt er een beetje op dat het inzicht dat er wel eens een glas omvalt bijna automatisch de reflex oproept dat je dat dus moet gaan bijhouden omdat anders de geregistreerde in- en output niet voor 100% met elkaar kloppen. Meten als kernopgave van de manager met als vooronderstelling: ‘Meer meten is beter meten, want des te meer je meet, des te beter heb je de boel onder controle’. En zie, daar ontstaat een gevaarlijke managersziekte: het beheerssyndroom. Als manager niet willen en kunnen accepteren dat je de boel nooit voor 100% onder controle kunt krijgen en dat er zich altijd morsverliesachtige verschijnselen en andere onverwachte, niet vooraf bedachte omstandigheden voor kunnen doen waardoor je cijfers niet tot 3 cijfers achter de komma kloppen met de geplande werkelijkheid. Lees daar alles over in de pagina De Wet van de Bestuurlijke Drukte.
